Betul ke ejaan 'demand' tu ? Mudah difahami, letak nilai atau syarat. Dalam dunia dakwah pelbagai bentuk fitnah dan mehnah dilalui. Satu ketika dahulu pada zaman Dato Ismail Kamus, Dato Dr Haron Din, Dato Tuan Ibrahim Tuan Man dan seangkatannya pernah difitnah kerana meletakkan harga pada ceramah yang diberikan. Kononnya mereka meminta sehingga RM 1000 setiap kali diundang untuk berceramah. Hakikatnya mereka inilah yang budaya ceramah di seluruh Malaysia. Jangan nafikan kebanyakan penceramah yang ada pada hari ini terkesan dengan gaya dan style mereka. Apabila kita melihat mereka bergiat di dalam politik, mereka memilih parti yang tidak memberi keuntungan dari sudut habuan dunia. Sedangkan kalau benar mereka demand mereka akan lebih mendapat tempat di dalam parti lain.
Tetapi, cuba kita bandingkan pendakwah yang terjebak di dalam percaturan politik UMNO. Agak-agak demand tak ? Cubalah panggil mereka berceramah di tempat anda kalau nak tahu. Harap-harap tak demand. Demand bukan sahaja pada harga tapi pada syarat yang diletakkan kepada penganjur. Antaranya :
a) Jumlah audien mesti lebih 500 orang
b) Saya datang nak terus ceramah jadi imam pun tak nak, makan pun tak nak
c) Tolong sediakan tempat rehat @ tidur saya
d) Tolong bank-in dulu hadiah tu
e) Saya tak nak sesi soal jawab
Itu soal penceramah demand. Macam mana pulak kalau penganjur demand. Ini lagi susah. Antara dialognya :
Penganjur : Ust, nanti ceramah tu ada orang besar datang, jangan bantai-bantai bona
Lobai Kampung : Bosar mano orang tu ?
Penganjur : Alah ustaz ni tak faham pulak, jangan cerito politik2. Cerito nabi jo tak payah
sentuh isu semasa
Lobai Kampung : Insya Allah, tengoklah nanti. Kalau susah sangat cari orang lainlah
Penganjur : Jangan camtu ust, takpolah nanti jangan lupo pakai baju melayu samping yo!
Lobai Kampung : !!!????
Jangan Demand !!!
Posted by
Lobai Kampung
at
Monday, March 16, 2009
.
0 comments:
Post a Comment